مجله گیچ gich.ir احسان میرزائی: احتمالا دیگر کسی نمی‌تواند بار غم و اندوه فرد دیگر را به دوش بکشد یا سنگ صبور کسی باشد. حالا نه که نخواهد یا بی‌اعتنا و دل‌سنگ باشد بلکه دیگر توان و رمقی برای تحمل درد و رنج مضاعف وجود ندارد.
شاید این فرایند از زمانی که شعاع دایره‌ی مخاطب‌‌های خاصِ دردِ دل‌های فرد از خانواده به حلقه‌های ارتباطی دورتر کشیده شد، شدت گرفت.
به هر حال هرکس بازیگر داستان زندگی خودش است. طوری که صورتش را با گریم شاد و خندان نگه داشته و یا اندوه چشمانش را پشت لنزهای رنگی پنهان کرده. پس چطور می‌توان توقع داشت او زمانی از زندگیش را برای گوش دادن به حرف‌های منفی من نوعی وقف کند.
هیچ‌کس داوطلب تحمل درد و رنج شما نیست!
حتما شنیده‌اید که مشاورها هم پیش مشاور می‌روند. آن‌ها هم برای حفظ سلامت تن و روان خودشان باید بار تحمیل شده را جای دیگری تخلیه کنند.
طی سال‌های گذشته مسئولین حوزه‌ی سلامت از افسردگی و اختلال روانی جامعه بارها خبر داده‌اند.
راهکارهایی برای پرهیز از تحمیل درد و رنج روانی به دیگران
لازمه‌ی بهبود شرایط مدیریت درست روابط خانوادگی و اجتماعی و تقویت مهارت‌های فردی است.
- عبادت خالق هستی و شکرگزاری
- تلاش برای شاد زیستن
- پرهیز از اخبار به خصوص خبرهای منفی رسانه‌های داخلی و خارجی
- ماهی بودن در میان امواج و فشارها
- کاهش سطح توقعات و انتظارات از دوستان و اطرافیان
- تلاش برای بهبود مسائل فردی
- تلاش برای توسعه فردی
- یافتن گریزگاه‌های ایمن و سالم زندگی
- جاخالی دادن در برابر ترکش‌های اجتماعی و شغلی
- پرهیز از مقایسه خود با دیگران
به جای تحمیل درد و رنج برای همدیگر دعا کنیم!
بیایید برای همدیگر دعا کنیم، برای افراد گرفتار، نیازمند و دردمند دعا کنیم و از خدا بخواهیم که گره از مشکلات و مسائل زندگی مردم باز کند. دعا کردن برای گسترش صلح و دوستی، امنیت و سلامت، عشق و محبت، اخلاق و انسانیت، ایمان و تقوا، تفکر و تعقل.
اگر با کسی درد دل کردیم قدردان او باشیم!
امروزه فرایند دردِ دل کردن به جایی رسیده که به ازای هر ۴۵دقیقه باید مبلغی بین ۱۵۰تا ۳۰۰هزار تومان و بلکه بیشتر پرداخت کرد.
بنابراین فراموش نکنیم که اگر روزی سفره‌ی دل را برای کسی باز کردیم قدرشناس باشیم و طرف را با کوهی از غم و اندوه که روی دوشش گذاشته‌ایم رها نکنیم. در هر صورت ما به هم نیاز داریم، مراقب باشیم ناخواسته از هم سواستفاده نکنیم.
پایان
