مجله گیچ gich.ir احسان میرزائی: فرایند تبلیغات انتخابات مجلس دوازدهم که شروع شد موضوعی فکرم را درگیر کرد. به منظور راستی آزمایی، روزمه‌ی یکی از نامزدهای انتخابات مجلس را مطالعه و بررسی کارشناسی کردم.
شوربختانه این نامزد دست کم در چند مورد ادعاهای کذب مطرح کرده بود. مواردی که اتفاقا تاثیر قابل توجهی در رابطه با کسب مشروعیت و وجهه و… روی مخاطب می‌تواند بگذارد. همینطور با خودم فکر می‌کردم که چرا باید چنین باشد که افراد با رزومه‌های ساختگی برای ورود به مجلس تلاش کنند. یا حتی اگر وارد مجلس نشدند دو روز دیگر بر میز ریاست و وزارت تکیه بزنند و به ریش ما بخندند. تا اینکه سه‌شنبه شب برنامه‌ی مثبت یک را دیدم.
انتخابات مجلس دوازدهم و برنامه چالشی مناظره‌ای مثبت یک
شب گذشته (سه‌شنبه ۸ اسفند ۱۴۰۲) حاج حسین یکتا میهمان بخشی از برنامه مثبت یک در شبکه سوم صدا و سیمای بود. برنامه مثبت یک به نسبت برنامه‌های تلویزیونی ادوار قبلی انتخابات مجلس رویکرد متفاوتی دارد.
برنامه‌ی که بدون سانسور و بیان صریح برخی عقاید توسط میهمانان به طور زنده پخش می‌شود. برخلاف رویه‌ی یک سویه‌ی صدا و سیما، اینبار در این برنامه نام برخی افراد شاخص و روایت برخی خاطرات سیاسی مطرح شد.
اما به مانند بسیاری از اقدامات دیرهنگام صدا و سیما (مانند حسینیه معلی) جای خالی چنین برنامه‌هایی طی سالیان گذشته به شدت احساس شده است. البته نباید چنین برنامه‌هایی صرفا برای انتخابات باشند و با همین قدرت و صراحت و شفافیت همچنان ادامه پیدا داشته باشند.
کی گفته هرکی با ننش قهر میکنه نماینده مجلس بشود؟
به قول حاج حسین یکتا “کی گفته هرکی با ننش قهر می‌کند بیاد نماینده (نامزد) مجلس بشود؟!”.
- در این دوره از انتخابات فقط سه هزار و ۵۴۵ نفر از حوزه‌ی انتخابیه تهران، ری،شمیرانات، اسلامشهر و پردیس به مرحله نهایی رقابت انتخاباتی رسیده‌اند.
- آمار نهایی نامزدهای تایید صلاحیت شده بیش از ۱۵ هزار و ۲۰۰ داوطلب در کل کشور است.
- تعداد افرادی که ثبت نام اولیه شرکت در انتخابات مجلس را در کل کشور انجام داده بودند ۲۴ هزار ۸۲۹ نفر بوده است.
عدم حصول شناخت لازم در دوره‌ی کوتاه تبلیغات مجلس
آنچه در این بین بیشتر از آنکه برخی رای می‌دهند یا نه مهم است، عدم حصول شناخت لازم و کافی از نامزدهای انتخاباتی می‌باشد. برخی می‌گویند برای تثبیت نظام باید پای صندوق رای برویم. اما آیا فقط قرار است رکورد مشارکت شکسته شود؟ آیا نباید به انتخاب درست و بهبود وضعیت مملکت و ساختن آینده‌ی کشور توجه شود؟!
بازار سیاه پشت لیست نامزدهای انتخابات مجلس
یکی از نامزدهای انتخابات همین دوره‌ی دوازدهم مجلس از فساد پشت پرده‌ی لیست‌ها می‌گفت. اینکه برخی افراد با عنوان نام برخی چهره‌های شاخص به عنوان سرلیست برای درج نام نامزدها پیشنهاد رقم‌های میلیونی می‌دهند.
حالا فرض بر اینکه فرد سرلیست فردی سالم و متشخص و فقط اعضای ستاد وی شیطنت می‌کنند. اما آیا این رویه به دلیل عدم غربال‌گری در یارگیری و وجود فساد مالی برای ملت عاقبت بخیری دارد؟
یادم می‌آید در دوران کودکی وقتی به عنوان کاپیتان یارکشی می‌کردیم، تمام تلاشمان در انتخاب بهترین فوتبالیست‌های محله بود. چون فقط به پیروزی فکر می‌کردیم و پیروزی صرفا در گروی یارکشی درست و انتخاب بازیکن اصلح و شایسته بود.
این‌ها مسائل پشت پرده‌ای هستند که شهروندان از آن اطلاع ندارند. مردم از بازار سیاه برخی لیست‌ها مطلع نیسند و احتمالا هیچ نهادی نمی‌تواند گردش مالی پشت آن‌ها را رصد کند.
انتقاد و راهکار حاج حسین یکتا برای انتخابات مجلس
گویا دیگر روش فعلی برای انتخابات جواب نمی‌دهد. موردی که حاج حسین یکتا به صراحت در برنامه‌ی مثبت یک مطرح کردند: “چرا نباید این‌ها (نامزدهای انتخابات مجلس) تو دو سه سال غربال بشن؟ امتحان گرفته بشن؟ آموزش داده بشن؟ آی.کیو و استعداد شناسی بشن؟ نفوذ کلمه‌شون معلوم بشه، متخصص متعهد بودنشون معلوم بشه؟”
احتمالا ساز و کار در کشورهایی که احزاب در آن فعال هستند چنین است که در میان مدعیان نامزدی حزب بهترین گزینه به عنوان نامزد آن حزب برای مجلس یا ریاست جمهوری معرفی می‌شود. یعنی فرایند سیاسی به طور کامل انجام می‌شود. نامزد از فیلترهای متعدد عبور می‌کند و مهارت‌هایی را کسب می‌کند تا بتواند شایستگی نامزد بودن را داشته باشد.
اما ما در ایران شاهد چنین فرایندی نیستیم. اینجا تمرکز در تایید صلاحیت روی مواردی است که شناخت عمیقی برای نهاد ارزیاب و مردم در پی ندارد.
شهروندان سیاهی لشکر انتخابات مجلس نیستند!
ما شهروندان ناآگاه و بی خبر از هرجا و بدون حضور احزاب و نخبگان جامعه ناگهان با صدها نفر مدعی کرسی مجلس که هیچ اطلاعاتی از آن‌ها نداریم مواجه می‌شویم. دودی که از ناآگاه و بی‌خبر نگاه داشتن ملت در کار گروهی به این عظمت بلند می‌شود به چشم دولت و مجلس و ملت و حتی نسل‌های بعد می‌رود.
شما در هر شرایطی باید اعضای گروه را نسبت به تصمیمات و برنامه‌ها و اقدامات مطلع کنید تا بتوانید بهترین دستاورد را داشته باشید. اما امروز از دموکراسی فقط سیل جمعیت نامزدهای انتخابات مجلس را می‌بینیم. آگاهی و اطلاع رسانی و شفافیت که از ارکان اساسی دموکراسی است اینجا در حد چند روز تبلیغات انتخاباتی خلاصه شده است.
ما شهروندان هیچ ابزار و مهارتی برای راستی آزمایی و صحت سنجی ادعاهایی که در رزومه نامزدها مطرح شده نداریم.
- ما نمی‌دانیم چه کسی سال‌ها پشت میز دانشگاه نشسته و چه کسی پول داده مدرک گرفته و نمی‌توانیم این حقیقت را کشف کنیم.
- ما نمی‌دانیم فلان نماینده که مدعی شده در فلان شرکت دولتی مدیر بوده یا هست، آیا واقعا مدیر بوده یا صرفا آبدارچی دفتر مدیر بوده.
- ما نمی‌دانیم فلان فرد که خودش را انقلابی و جهادی معرفی کرده آیا در میدان عمل حضور مستمر داشته یا این فقط یک ذهنیت زیبا است که در سر او تاب می‌خورد.
- ما نمی‌دانیم نامزدی که با عکس شهدا عکس می‌گیرد، سر خاک شهدا می‌رود، حرف از شهدا می‌زند و… آیا واقعا مانند شهید چمران به هنگام جنگ پا به میدان می‌گذارد یا نه در این برش از زمان صرفا با روش‌های تبلیغاتی سعی در احساسی کردن داستان و کسب شهرت، وجهه و مشروعیت بین مردم دارد.
- ما سال‌های سال است که رای داده‌ایم ولی با ما عهد شکنی از سوی چنین نمایندگانی روبرو شده‌ایم.
نامزدی انتخابات مجلس سکوی پرتاب به میز وزارت و ریاست
برخی برای کرسی مجلس نیامده‌اند! پس چرا باید این همه هزینه به کشور و خودشان تحمیل کنند و نامزد انتخابات شوند؟
در نامزد انتخابات مجلس بودن منافعی است که گاهی از حتی از منافع نشستن روی صندلی مجلس هم بیشتر است. طی سال‌های گذشته افراد زیادی را دیده‌ایم که در کارزارهای انتخاباتی خود صرفا به دنبال رایزنی و لابی با افراد مختلف بوده‌اند. آن‌ها در پی معرفی و جا انداختن اسم و چهره‌ی خودشان نزد خواص سنگ تمام گذاشته‌اند.
این افراد به مرور وارد حلقه‌‌ی نزدیکان شده‌اند و بعد از پایان انتخابات نه به صندلی مجلس، بلکه به پشتوانه‌ی خواص به میز ریاست و وزارت تکیه می‌زنند.
حالا چطور نامزدهای انتخابات مجلس را بشناسیم؟
با شرایط موجود هیچ راهی برای کسب شناخت عمیق و واقعی از نامزدها وجود ندارد. مگر آنکه شما نامزدی را از قدیم بشناسید. اما باید به این پرسش پاسخ بدهیم که آیا رای دادن بدون شناخت، آگاهی و اشراف به موارد زیر در مورد نامزدها ممکن است؟
- پیشینه و سابقه‌ی فرد در مشاغل و مسئولیت‌های قبلی.
- میزان مهارت و توانایی در حوزه‌ی تخصصی که ادعا کرده.
- توانایی مدیریت بحران و میزان پایبندی به اعتقادات دینی و مذهبی.
- میزان عمل به واجبات و دستورات قرآن و رسول خدا و امامان.
- توانایی و مهارت انجام کارگروهی و تفکر استراتژیک.
- میزان وفاداری به وطن و دلسوزی برای ملت.
- سطح هوش هیجان و انعطاف پذیری او.
- میزان و مقدار شفاف دارایی و اموال.
- قدرت درک مطلب و حل مسئله.
- میزان تعهد و مسئولیت پذیری.
پایان پیام
