مجله گیچ gich.ir احسان میرزائی: این روزها بحران‌های محیط‌زیستی به مسائلی فراتر از دغدغه‌های شخصی یا اجتماعی تبدیل و به موضوعاتی راهبردی برای بقا و پایداری ملی بدل شده‌اند.
دیگر نیاز نیست برای درک و تشخیص آثار مخرب خشکسالی، آلودگی هوا، کاهش منابع آبی، انقراض گونه‌ها، گرمایش زمین و… متخصص باشیم. چرا که وضعیت از نشانه و هشدار گذشته و هر شهروندی به نوعی با این بحران‌ها در حال مقابله است.
آنچه گفته شد به وضوح نشان می‌دهد که سازمان‌ها باید از «نقش تماشاچی» خارج شده و در جایگاه «کنش‌گر محیط‌زیست» ایفای نقش کنند.
روابط‌عمومی‌ها بازوی ترویج فرهنگ محیط‌زیستی در این میان، روابط‌عمومی‌ها مهم‌ترین بازوی فرهنگی سازمان‌ها برای ترویج این نگاه مسئولانه هستند.
روابط‌عمومی نه‌تنها ابزار اطلاع‌رسانی، بلکه «بستر ترویج فرهنگ درون‌سازمان» و «رابط بین سازمان و جامعه» است.
این جایگاه، فرصتی طلایی برای القای ضرورت حفظ منابع طبیعی، آموزش کارکنان در زمینه مصرف مسئولانه و مشارکت سازمان‌ها در پویش‌های محیط‌زیستی است.
تجربه نشان داده که اگر روابط‌عمومی‌ها تصمیم بگیرند، می‌توانند با اقدامات ساده اما مداوم، تغییری معنادار در رفتار و فرهنگ محیط‌زیستی سازمان‌ها و افراد ایجاد کنند:
- پوشش رسانه‌ای اقدامات محیط‌زیست سازمان.
- ایجاد کمپین‌های داخلی برای صرفه‌جویی در مصرف کاغذ و انرژی، آب و…
- ایجاد کمپین جلوگیری از هدررفت عذا و نان
- حذف بطری‌های پلاستیکی از جلسات و جایگزینی آن با لیوان‌های چندبار مصرف.
- آموزش کارکنان از طریق محتوای تصویری، بروشورها یا کارگاه‌های خلاق.
- طراحی سیاست‌های مسئولیت محیط‌زیستی.
واقعیت آن است که فرهنگ محیط‌زیستی با دستور اداری شکل نمی‌گیرد، بلکه با تکرار رفتاری خلاقانه، تدریجی و باورپذیر نهادینه می‌شود. این دقیقاً همان کاری‌ست که روابط‌عمومی‌ها در آن تخصص دارند.
در روزگاری که زمین از ما طلب مسئولیت می‌کند، روابط‌عمومی‌ها می‌توانند زبان پاسخ‌گویی و عمل‌گرایی باشند.
آینده سبز، در گرو تصمیم‌های امروز ماست.
احسان میرزائی
