نروژ یک کشور سبز است، اما این سبز بودن به عقیده دانشجویان نروژی کافی نیست!
سیاستهای محیط زیستی این کشور از بهترین سیاستهای جهان شناخته شده است، اما کنشگران جوان ادعا میکنند هنوز جا برای کار باقی است.
guardian, Abby Young-Powell in Norway
Tuesday 1 November 2016 12.07 GMT
مترجم: ناعمه اعلایی
دانشجوی محیط زیست
مجله گیچ gich.ir: در عملکرد نروژ تناقضهایی وجود دارد، این کشور در جامعه جهانی به عنوان یک الگوی سبز شناخته شده است. اما نروژ در حالی خود را متعهد به خنثی کردن تاثییرات اقلیمی تا سال ۲۰۳۰ میداند و تامین انرژی از طریق قدرت برقآبی و برنامه ریزی برای بهرهبرداری از ماشینهای برقی را در دستور کار قرار داده که همزمان یکی از بزرگترین صادر کنندههای نفت و گاز جهان به شمار میرود.
این تناقض و اهمیت محیطزیست نسل جدید و جوانان نروژی را بیش از هر زمان دیگر نسبت به اقدامات دولت حساس کرده است. آنها سیاستمداران را به خاطر تصمیمات اکتشافی نفت به چالش کشیدهاند و به عنوان نمونه طرح دعوی برای آیندهای پایدارتر را در دادگاه علیه دولت ارائه کردهاند.
دانشجویان، شرکتهای نروژی را هم از نظر مسائل محیط زیستی موردنقد و بررسی موشکافانه قرار میدهند. لورن گیدو ۲۱ ساله، دانشجوی علوم توسعه بین المللی و محیط زیست میگوید: “به طور قطع در حال حاضر یک جریان برای توسعه پایدار در نروژ وجود دارد، جریان سبز در ذهن مردم است.”
و دانشجویان در قلب این جریان هستند. به گفته Arnstein Vestre ۲۵ ساله و دانشجویی که پاره وقت در صلحسبز نروژ کار میکند: “جوانان این ضرورت را درک می کنند و کسانی که مشکلات را به ارث میبرند ما هستیم.”
اقدامات قانونی علیه “دورویی”
گروه Nature and Youth متشکل از حدود ۸۰۰۰ عضو جوان در رده های سنی ۱۳ تا ۲۵ سال است که همراه با صلحسبز و دیگر فعالان مستقل، شکایت نامهای علیه دولت نروژ به دلیل تصمیم برای باز کردن راه دریای برنتز به منظور اکتشافات نفتی، تنظیم کردهاند.
Ingrid Skjoldvær بیست و سه ساله، سرپرست این گروه است و میگوید: “مسئلهی نفت در نروژ، دشوار ترین مسئلهای است که بتوان راجع به آن صحبت کرد. ما در سطح جهانی آدم خوب داستان هستیم، اما در سطح ملی اقدامات لازم را برآورده نمیکنیم. بنابراین باید که عمل را عملی کنیم.” (کنایه از حرف را به عمل تبدیل کردن)
مشکل حول ادعایی می گردد که اعلام داشته دولت بخشی از قانون اساسی نروژ را مبنی بر حق داشتن محیطزیستی سالم برای نسل های آینده، نقض کرده است. او اضافه می کند که “این قضیه منحصر به فرد است چرا که این بند قبلا مورد استناد قرار نگرفته بود.”
نظر Vestre این است که: “نروژ آرزو دارد یک رهبر جهانی در عرصه تغییر اقلیم باشد و به دیگران انگیزه فعالیت کردن بدهد. اما اگر بخواهیم این کار را بکنیم، نمی توانیم این گونه دورویی را داشته باشیم.”
رویارویی با سیاستمداران
دانش آموزان جوانتر نیز نظرات محکمی نسبت به مسائل محیط زیستی نروژ دارند. در یکی از پروژههای تنظیم شده توسط یک سرمایهگذار اجتماعی، به ۱۹ کودک مدرسهای فرصتی داده شد تا تقاضاهای خود را از سیاستمداران عنوان کنند.
بعد از چهار هفته بحث و کارگاههای آموزشی، آنها ایدههای خود را درمقابل سیاستمداران و عموم مردم در سیتی هال اسلو ارائه دادند. برخی از این ایدهها شامل استفاده گسترده تر از انرژیهای تجدید پذیر، کاهش مصرف گوشت و لبنیات و دسترسی آسان تر مردم به دوچرخهها بود.
Amanda Anvar چهارده ساله به سیاستمداران گفت که نسبت به تاثیر جهانی کشور نروژ نگران است: “من می خواهم فرزندانم در شهری بزرگ شوند که انرژی آن از منبع قابل اعتمادی تامین شده باشد و مردم در آن سوی دنیا به خاطر مصرف انرژی ما به عذاب نیفتند.”
نظر Michelle Ann Wurschmidt شانزده ساله نیز این است که “نروژ باید بر انرژی های تجدید پذیر تمرکز کند، نه بر طلای کثیف با ارزش مان، یعنی همان نفت. “ارائه به سیاستمدارها یک هیجان سرشار از احساسات بود. اما من می خواستم به آنها نشان بدهم که تواناییهای افراد جوان بیشتر از فقط خرج کردن پول والدین شان است.”
به چالش کشاندن شرکت ها
در حالی که دانش آموزان مدرسهای سیاستمداران را به چالش میکشانند، دانشجوها در حال نفوذ به شرکتها و وادار کردن آنها به رعایت اصول پایداری هستند.
به عنوان بخشی از پروژهای دیگر از یک سرمایهگذار اجتماعی دیگر، دانشجویان درحال انجام تحقیقی بر روی یکی از بزرگترین شرکتهای نروژ هستند. این شرکت مواد غذایی و لوازم خانه میفروشد و ۳۰ هزار نفر را در ۴۰ کشور دنیا به استخدام درآورده است. این تیم دانشجویی در حال بررسی راه ای محیط زیستیتر شدن این شرکت هستند.
Guido می گوید کار کردن داخل یک سازمان و در عین حال مستقل بودن میتواند فرد را در موقعیت قدرتمندی قرار دهد: “خیلی از مردم شرکتهای بزرگ را طرف بد قضیه می دانند.” اما وی میگوید همکاری با تجارت میتواند باعث به وجود آمدن تغییر شود. “ما می توانیم بین آن ها و مردم پل بزنیم.”
این تیم دانشجویی یافتههای خود را ارائه کردند که برخی از آنها شامل نیازی برای شفافیت بیشتر و محصولات پایدار مقرون به صرفهتر میباشد. آنها در مقابل اتاقی مملو از رهبران تجاری صحبت کردند. به امید این که دیگر تجارتهای نروژی هم توجه خود را معطوف مسئله پایداری بیشتر کنند.
به گفته Erlend Hjertø بیست و دو ساله “همه می گویند باید دنیا را نجات بدهیم. ما با به چالش کشاندن شرکت های نروژی، داریم الگویی برای عملی کردن آن نشان می دهیم.”
یک نیروی مخرب
این نسل جدید از دانشجویان و دانش آموزان آگاه به مسائل محیط زیستی در موقعیت خوبی برای ایجاد تفاوت قرار دارند. Caroline Strømme بیست و پنج سال دارد و دانشجوی دانشکده اقتصاد است، وی می گوید: “وقتی جوان هستید ایدههای زیادی دارید و آن مقداری که شرکتهای بزرگ فکر می کنند ساده نیستید. توسط هیچ کدام از شرکتها هم کنترل نمی شوید چرا که استخدام هیچ کدامشان نیستید.”
Guido موافق است: “ما روحیه و اراده داریم. چون در این زمانه نمیتوانید به دانشگاه بروید و بعد مشغول به کار شوید. باید خلاق بود.”
اما نظر آنها این است که جوانان باید ارزشهای خود را با نسلهای قبلی به درستی به اشتراک بگذارند. به قول Anette Gutterød: “خیلی از افراد مسنتر میگویند تغییر اقلیم اتفاق دور و بعید است، ما این گونه فکر نمی کنیم، اما باید به شیوهای آن را بیان کنیم تا نسل مسنتر آن را درک کند.”
بزرگ شدن در کشوری که از بهترین سیاست گذاریهای محیط زیستی جهان را دارا است و از طرفی اقتصادش مبتنی بر ثروت نفتی است، بدین معنی است که جوانهای نروژی نظرات محکمی راجع به محیط زیست دارند. اما افراد بیشتری از این نسل باید صدای خود را برای تحقق این اهداف بلند کنند. به نظر Wurschmidt “بسیاری از نوجوانان باور دارند که نمیتوانند در تصمیم گیریهای جهان نظر اجرایی داشته باشند، اما به طور قطع، ما صاحب نظریم. ما جوانان باید که صدای خود را باز پس گیریم.”
ویراستاری: احسان میرزائی
