درختکاری سلاح کشاورزان هندی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی
مترجم: ناعمه اعلایی
دانشجوی محیط زیست
رامو گاویتی طی ۱۹ سال حدود ۲/۵ هکتار از زمینهای خود را از حالت بایر، خشک و کم گیاه به زمین های بارور، مرطوب و با مقدار بالای زیستتوده Biomass تبدیل کرده است. حالا طاووسها، خوکهای وحشی و خرگوشها دوباره برگشتهاند و پسران در رودخانههای احیا شده، با سبد ماهی میگیرند.
به گزارش گیچ، به نقل از گاردین: روزگاری گاویتی حدودا از هر نیم هکتار مزرعه، محصولی (علوفه و ارزن) به ارزش ۲۹ دلار در سال برداشت میکرده و در سالهای بدِ کشاورزی، مزرعه کوچک خود را ترک کرده و به معدنکاری شن در سواحل، مشغول میشده است؛ او در رابطه با کار در معدن شن میگوید: “گاهی احساس میکنی اگر وارد رودخانه شوید غرق خواهید شد”. حال او در دشتهای شمال شرق بمبئی، شهر Jawhar بیش از هزار درخت جنگلی، درخت میوه و دانه دارد به اضافه شالیزار، یک تراکتور، یک خانه آجری و درآمدی معادل ۱۲۰۰ دلار در سال.
زندگی گاویتی با استفاده از مدلی از کشت ترکیبی* Agroforestry به پیشگامی یک سمن هندی، زیر و رو شده است. “اگر این سازمان برای کمک نیامده بود، ما هیچ گونه راهنمایی نداشتیم”. سمن BAIF که در زمینه حمایت از کشاورزی مقاوم به تغییرات اقلیمی تخصص دارد، در سال ۱۹۹۷ وارد شد و تا سال ۲۰۰۴ از نزدیک با مردم محلی کار کرد.
متخصص کشاورزی که این جریان را رهبری کرد، میگوید این زمین عملا یک زمین بایر بوده است: “پیشنهاد کردیم کار را با ۴۰ تا ۶۰ درخت انبه و بادام هندی در هر حدود نیم هکتار شروع کنیم و مرزی برای کاشت درختان بومی قرار دهیم. با حساب هزینههایی مانند توسعه منابع آبی مشترک، برآورد کردیم که حدودا هر نیم هکتار، ۱۳۰ دلار در سال هزینه اصلاح و بهبود دارد و زمانی معادل ۵ سال برای ما و کشاورزان وقت میبرد. اما دیدیم خانوادهها بعد از پنج سال به ازای حدودا هر نیم هکتار، ۲۲۵ دلار در سال سود میکنند و بعد از ده سال این عدد به ۶۷۰ دلار رسید.”
البته موفقیت گاویتی و کشاورزان منطقه صرفا در امور اقتصادی خلاصه نشده است و کار آنها یک موفقیت اقلیمی نیز محسوب میشود. کشاورزی دومین منبع انتشار گازهایی مانند دیاکسیدکربن است، گازی که از مسببان تغییر اقلیم به شمار میرود. اما درختان روستاییان سال هاست که کربن را از جو جذب میکنند. این پدیده برای هند یکی از بزرگترین امیدها محسوب میشود، کشوری که متعهد شده است ۲/۵ تا ۳ میلیارد تن کربن را تا سال ۲۰۳۰ از طریق پوشش جدید درختی و جنگلی به دام بیاندازد، تا به تعهدات خود در توافق پاریس عمل کرده باشد.
به گفته دکتر Ravi Prabhu از مرکز جهانی Agroforestry: “ما میتوانیم از این چشم انداز هم نیازها را تامین کرده و همزمان به مردم هم کمک کنیم. از کشاورزی در این توافق هیچ اسمی به میان نیامده، تمرکز بر جنگلها است. در حالی که سهم کشاورزی در انتشار گازهای گلخانه ای ۱۰ تا ۱۲% است و کشاورزی مسبب ۷۰% از نابودی تنوع زیستی و مصرف آب شیرین است. ما نمیتوانیم اجازه دهیم این جدایی اتفاق بیفتد وگرنه با جزیرههایی از تنوع زیستی مواجهیم که با بیابانها محاصره شده اند.”
تبدیل کشاورزی به سینک کربنی یک رویا نیست. دانشمندان مرکز جهانی Agroforestry، باغ گیاه شناسی سلطنتی ادینبورگ و برخی مراکز دیگر به این نتیجه رسیدهاند که زمین کشاورزی میتواند ۴ برابر آنچه پنل جهانی تغییر اقلیم (IPCC) پیشبینی کرده بود در خود کربن ذخیره کند.
آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا بیان میکند در حالی که سوختهای فسیلی منبع اصلی انتشار دی اکسید کربن هستند: “روشی که مردم از زمین استفاده میکنند یک منبع مهم دیگر (انتشار دیاکسیدکربن) است، مخصوصا زمانی که پدیده جنگل زدایی را شامل شود.” همچنین، زمین میتواند از طریق احیای جنگلها و بهبود خاکها، دی اکسید کربن را از جو خارج کند.
کاری که گاویتی و دیگر روستاییان انجام میدهند میتواند یکی از بزرگ ترین امیدهای هند برای تحقق تعهدات خود در توافق تغییر اقلیم پاریس باشد.
دولت هند ارزش کاشت درختان در مزارع را در سال ۲۰۱۴ با ارائه اولین سیاست ملی Agroforestry در جهان به رسمیت شناخت. هدف این سیاستگذاری کمک به افزایش پوشش جنگلی یا درختی از ۲۱% فعلی به ۳۳% است. انگیزه و محرک اصلی آن چوب بود، درختان مزارع ۶۵% از تقاضای هند را برآورده میسازند. این سیاست میتواند اتحادیههای هند را در زمینه تغییر اقیم جلو بیاندازد و زمین را از نابودی نجات دهد؛ دکتر Nitin Pandit از مؤسسه منابع جهانی: ۵۰% از زمین هند دچار افت کیفیت شده که ۸۶% از آنها، زمین های کشاورزی هستند.
دبیر مشترک وزارت کشاورزی، Rakesh Sinha، مسؤل کلید زدن این طرح است: “درختان همیشه بخشی از کشاورزی هند بوده است اما حالا درصدد پرداخت حقوق به کشاورزانی هستیم که خدمات اکولوژیکی در کشت ترکیبی ارائه میدهند.”
گاویتی در Jawhar، در میان انبوه میوههایش به درختان خود رسیدگی میکند. این میوهها نیز به نوبه خود مسبب تغییر در وجهه اجتماعی گاویتی شدهاند: “وقتی وارد شهر میشوم، به من برای حمال بودن بی احترامی نمیکنند.” در حالی که سر خود را پایین آورده و دستان خود را به یک دیگر زده است، میگوید: “حالا آن ها می گویند ناماسکار (درود).”
*Agroforestry یک نوع کشاورزی ترکیبی است که در کنار درختان جنگلی و مراتع انجام میشود. مانند: کشت زعفران در مراتع/مهندس داوود کاظمی
ویراستاری: احسان میرزائی
