نوروز فرصتی برای حفظ طبیعت
یادداشت نوروزی گیچ احسان میرزائی: زمین به دور خود می‌چرخد و شب تاریک روز می‌شود؛ زمین به دور خورشید می‌چرخد و زمستان سرد بهار می‌شود. این یک نشانه از نظم در جهان هستی است.
نظمی که همواره اعتدال در آن دیده می‌شود؛ حتی در دوردست ترین سرزمین‌ها، حتی در سردترین و گرم‌ترین نقاط زمین.
سیاره زمین طی ۳۶۵ شبانه‌روز و ۶ ساعت و ۹ دقیقه و ۱۰ ثانیه و با میانگین سرعت ۳۰ کیلومتر در ثانیه دور خورشید می‌چرخد.
اما گویا برخی از ما این نظم و قدرت بی‌مانند طبیعت را دست کم گرفته و فراموش کرده‌ایم. همچو کبکی سر در برف فرو برده و در پی رسیدن به مقاصد مادی خود نظم طبیعت را مختل کرده‌ایم.
برداشت بی‌رویه از منابع طبیعی، انحراف مسیر رودها، انتقال آب، سد سازی، حفر چاه‌های عمیق، دپوی انواع زباله‌های شهری و صنعتی، عملیات اکتشاف، حفاری، انتقال و پالایش نفت از جمله تهدیدهای سیاره زمین هستند.
افزایش جمعیت و پیوند نا مبارک سیمان و فولاد، جنگ و رقابت‌های سیاسی و تسلیحاتی، برخی قراردادهای اجتماعی در کشورها و جامعه جهانی به نوعی تهدید برای سیاره زمین بدل شده اند. مصرف‌گرایی و مد گرایی، نگاه کالایی به نان و غذا بر گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی دامن زده است.
در حالی که ساکنان هوشمند و ناطق زمین برای کسب منافع بیشتر همدیگر را دور می‌زنند، سیاره زمین همواره به دور خود می‌چرخد و جهانیان را بدون چشم‌داشتی از نعمت فصول مختلف بهره‌مند می‌کند.
بهار و تابستان، پاییز و زمستان در پی هم می‌آیند و می‌روند. آیا مرام و رفتارمان در هر جایگاهی که هستیم درخور لطف بزرگ زمین بوده است؟
اگر باور داشته باشیم که زمین مادر همه ماست و تامل بیشتری در جلوه های آفرینش داشته باشیم به اصل خویش نزدیک می‌شویم.
اصلی که انسان را به تفکر و تعمق در مورد چگونگی رفع نیازهای خود وا می‌دارد؛ خوراک و پوشاک، مسکن و انرژی از جمله نیازهای اولیه‌ی ما برای بقا هستند.
اما امروزه علاوه بر نیازهای ابتدایی برای بقا، نیازهای دیگری هم برای دوام آردن در جامعه داریم که شامل نیاز به ارتباطات و فن‌آوری، حمل و نقل، آموزش و… می‌شود. انسان امروز چنان در مجوعه نیازها قوطه‌ور شده که گویا نیاز خود به اکسیژن برای زنده ماندن را از یاد برده است.
امروز هم در امتداد هزاران سال گذشته بار دیگر طبیعت روی سبز خود را به ما نشان داد،شادابی و نشاط را در روح ما دمید و نوید روزهای زیبا را به ما داد. نوروز باستانی از راه رسید و ایرانیان و دیگر اقوامی که نوروز را پاس می‌دارند ناگهان خود را در هزارتوی مدرنتیه، سر سفره‌ای می‌بینند که امتداد عشق و امید تمدنی باستای است.
خوب است که از فرصت نوروز و برای حفظ میراث گذشتگان و حفظ محیط›یست استفاده کنیم و پیام صلح و دوستی با طبیعت را بین دوستان و آشنایان منتشر کنیم.
نباید فراموش کنیم که ما هستیم که به طبیعت نیاز داریم و هرگونه رفتار قهرآمیز ما با طبیعت منجر به خسارت به ما و آیندگان‌مان می‌شود.
احسان میرزائی
۱ فروردین ۱۳۹۶
