داستان گیچ
مجله گیچ
سبک زندگی سبز
درود
گیچ ابتدا وبلاگی در بلاگفا بود که از سال۱۳۹۳ به دلیل دغدغه‌های فرهنگی، رسانه‌ای و محیط‌زیستی راه اندازی شد و در تابستان ۱۳۹۵ با هم‌فکری جناب آقای محسن محبی با صرف هزینه شخصی مجله گیچ شکل گرفت و مراحل ثبت آن در مراجع ذیربط پیگیری شد و پروانه‌ی انتشار آن به طور رسمی در بهار۱۳۹۷ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد با شماره۸۲۰۶۰ صادر شد.
مجله گیچ به هیچ فرد، گروه و سازمانی وابسته نیست، تلاش می‌کنیم محتوای منتشر شده منصفانه و بر پایه عقل، منطق و علم باشد، هرجا هم عقل‌مان نرسید از متخصصان و کارشناسان کمک می‌گیریم.
غیر از مواردی خاص تمام محتوای ارائه شده در gich.ir دست اول و نو است، برای تولید این محتوا کلی وقت و انرژی صرف شده، امیدواریم که مفید باشه و اگر بود لطفا آدرس مجله را منتشر کنید تا دیگران هم استفاده کنند…
شما هم در راستای اهداف و خط مشی مجله می‌توانید محتوای خود را بعد از هماهنگی در مجله گیچ منتشر کنید.
حضور، همراهی و همکاری شما مایه دل‌گرمی و انگیزه‌ی‌بیشتر برای کار است؛
احسان میرزائی
مدیر مسئول مجله گیچ
گیچ یعنی چه؟
گیچ نام درختی بومی ایران است که در مناطق کوهستانی البرز و زاگرس یافت می‌شود.
درخت گیچ رشد کندی دارد؛ در گذشته درخت گیچ کوه‌های در روستای گیلی (بین اراک و خمین) به وفور یافت می‌شد، اما امروز تعدا آن‌ها از انگشتان یک دست هم کمتر است.
شوربختانه این درخت مورد بی مهری قرار گرفته و پس از پایان دوران قطع درختان توسط بومیان برای مصارف گوناگون، این روز ها چرای بی‌رویه دام زیر این درخت و جمع آوری بذر آن توسط اهالی باعث شده درخت نتواند نسل خود را گسترش دهد!
گیچ در مازندران ولیک، در لرستان گیرچ، گیورچ و گیچ خوانده می‌شود.
میوه گیچ: میوه ای بزرگتر از زالزالک دارد که بی شباهت به ازگیل نیست. میوه نارس آن سبز است و در منطقه کوهستانی روستای گیلی در انتهای تابستان فرایند رشد کامل شده و به رنگ سیاه و به ندرت قرمز در می‌آید.
میوه گیچ گوشت کمی دارد و بخش اعظم آن را چند دانه تشکیل می‌دهد.